Helemaal echt

24 september 2024

Met je kleinkinderen naar de Efteling is altijd een feest. Zeker als je kinderen ook meegaan. Nieuw voor de jongste, vol herinneringen voor de ouderen. Ons gezelschap splitst zich soms op in groepjes van durvers en dromers, in wisselende samenstelling.

Zo beland ik even alleen met kleindochter in de Droomvlucht, een feeërieke tocht in een zacht bewegend zitje doorheen een wereld van elfen en trollen. Af en toe, als er opeens een meer akelig personage opduikt, stel ik haar gerust met de woorden: ‘Die is niet echt, hoor.’ Ze knikt dan aarzelend terwijl ze de grijnzende trol met grote ogen in de gaten houdt.

Bij elke bocht wijst ze verrukt naar wat komt. ‘Wij zijn echt hè’,  zegt ze blij. Samen kijken we naar de schommelende elfjes en de verlichte huisjes en kastelen.

Later rijden we met een treintje waarin zij aan het stuur mag zitten en geregeld hard mag toeteren. Om de diertjes te waarschuwen die we voorbijrijden. ‘Ze was vooral blij met de toeter die zo goed werkte’, vertelt mijn dochter lachend aan het personeelslid bij het uitstappen. ‘Het stuur werkte ook heel goed’, prijst kleindochter aan.

We maken de zoveelste foto van een kind met zijn oor tegen de muziekpaddenstoel. We hebben er al van onze pleegkinderen die nu boven de vijftig zijn, van al onze kinderen en nu ook van de kleinkinderen. We kunnen er stilaan een kamerwand mee vullen.

En dus laten we ons helemaal betoveren, door de wereld van de Efteling en door de ogen van onze kinderen en kleinkinderen. Het was allemaal helemaal echt.