For the birds

28 augustus 2024

Als lerares godsdienst in vijf en zes middelbaar had ik weleens het gevoel dat ik ‘for the birds’ aan het spreken was. Zodra het wat Bijbelser, theologischer of mystieker werd, haakten veel leerlingen af. Ze kregen dan een glazige blik in hun ogen of begonnen uit mijn zicht (of dat dachten ze toch) iets anders te doen. Het was een jarenlange uitdaging om de inhoud van mijn lessen zo te brengen dat ze beseften dat het ook over hun leven ging.

Maar toen ik onlangs het geluk had om in de kerk van Assisi het beroemde fresco van Giotto te zien van Franciscus die tot de vogels spreekt, gingen mijn ogen open. ‘For the birds’ spreken kreeg opeens een heel andere betekenis.

Franciscus begroette de vogels alsof het mensen waren, zegt het verhaal. Dat was genoeg. Daarna paste hij de boodschap van Jezus toe op hun leven: hij had het over de lucht die hen droeg, over hun mooie veren, over de kracht van hun vleugels. En hoe ze op hun manier dicht bij God kwamen. De vogels luisterden in vrede. Franciscus zegende hen en besloot om voortaan alle levende wezens zo toe te spreken.

Dat is wat (godsdienst)leraars hun hele leven doen: hun leerlingen zien als mensen en met hen spreken over hun leven, over wat hen nauw aan het hart ligt, over wat belangrijk is. Meer moet dat niet zijn.

Ik wens alle leraars een warm en vredevol hart toe om dat dag na dag vol te houden.